Om te begrijpen hoe door een uniek persoon verschillende prikkels worden verwerkt is het belangrijk kennis te hebben van de sensorische integratie theorie. Ook wel sensorische informatieverwerking genoemd.

SI is het vermogen om informatie vanuit de wereld om ons heen en vanuit ons eigen lichaam op te nemen, te selecteren, en de verschillende stukjes informatie met elkaar te verbinden, zodat we er op de juiste manier op kunnen reageren. Hierdoor is het mogelijk om de prikkels van buitenaf en onze eigen bewegingen in doelgericht handelen om te zetten en ons bewust te worden van onszelf en onze omgeving.

We hebben in ons lichaam allerlei zintuigen (sensoren) die informatie uit de wereld om ons heen en informatie uit ons lichaam registreren:

• Zien (ogen);
• Horen (oren);
• Smaak (mond);
• Ruiken (neus);
• Voelen (huid);
• Evenwicht (evenwichtsorgaan);
• Houding en beweging (spieren en gewrichten).

Al deze verschillende stukjes informatie worden in onze hersenen samengevoegd tot een geheel. Dit noemen we de integratie van sensorische informatie.

Wanneer de zintuigen niet goed samenwerken, prikkels te sterk of juist minder sterk doorgegeven worden aan onze hersenen, kan het zijn dat we niet adequaat kunnen reageren op bepaalde signalen. Het gedrag past niet bij de activiteit en/of de situatie. Dit gedrag wordt dan als ongepast ervaren. Feitelijk krijgt een persoon de zintuigelijke waarneming niet goed binnen, waardoor er een andere waarneming en dus gedrag erop ontstaat. Dit noemen we een sensorisch informatieverwerkingsprobleem.

Signalen wanneer de verwerking van prikkels mogelijk niet goed verloopt:

• Huilen;
• Woede-uitbarstingen;
• Gehele bewegingsonrust;
• Angsten;
• Vermijding;
• Niet mee willen doen;
• Niet tot activiteiten komen;
• Niet kunnen doorwerken;
• Weinig taakgerichtheid.